Wanneer een voertuig in beweging is, zijn de banden het enige onderdeel dat de grond raakt. Massieve banden die worden gebruikt op industriële voertuigen, of het nu gaat om massieve banden voor heftrucks met een hoge trekkracht, massieve banden voor wielladers of schrankladers, massieve banden voor havens of schaarliften met een lage trekkracht, of massieve banden voor laadbruggen, zolang de beweging warmte genereert, is er een warmteprobleem.
De dynamische warmteontwikkeling van massieve banden wordt voornamelijk veroorzaakt door twee factoren: ten eerste de warmte-energie die de banden genereren tijdens de cyclische buigvervorming tijdens het rijden, en ten tweede de wrijvingswarmteontwikkeling, inclusief de warmte die wordt gegenereerd door de interne wrijving van het rubber en de wrijving tussen de band en de grond. Dit is direct gerelateerd aan de belasting, snelheid, rijafstand en rijtijd van het voertuig. Over het algemeen geldt: hoe groter de belasting, hoe hoger de snelheid, hoe groter de afstand, hoe langer de rijtijd en hoe hoger de warmteontwikkeling van de massieve band.
Omdat rubber een slechte warmtegeleider is, zijn alle massieve banden gemaakt van rubber, wat zorgt voor een slechte warmteafvoer. Als de interne warmteaccumulatie van massieve banden te hoog is, zal de bandtemperatuur blijven stijgen, zal het rubber bij hoge temperaturen sneller verouderen en nemen de prestaties af, wat zich voornamelijk manifesteert in scheuren en vallende blokken in de massieve band, en neemt de scheur- en slijtvastheid af. In ernstige gevallen kan dit zelfs leiden tot een lekke band.
Massieve banden moeten strikt volgens de voorschriften worden opgeslagen en gebruikt om hun levensduur te verlengen en de efficiëntie van het voertuig te verbeteren.
Geplaatst op: 14-11-2022